Rozdział 9 "Pachnie seksem..."

*Bella*

Następny dzień był równie przyjemny. Może i nie widziałam jeszcze Edwarda, ale... było dość miło. Jezu, ale ja głupoty pieprze! Siedzę na tych pierdolonych zajęciach i bazgrolę w zeszycie.

Jak się okazało, zarysowałam pięć stron A4. I jak mam znieść takie paplanie do końca dnia?W ogóle, czy widział ktoś Rose?! Spójrz, obok ciebie. A no tak siedzi. Dobra, nie rozumiem co ja taka drażliwa. Zaraz ten ołówek, kurna, złamię. To długopis. Nawet głosik w mojej głowie mnie krytykuje. 

Westchnęłam.

Bella, pomyśl co ty wyprawiasz. Masz 24 lata, a w twojej głowie goszczą myśli rozpieszczonej nastolatki. Ogarnij się, dziewczyno. Żyłaś bez Edwarda tyle czasu, teraz też te parę godzin dasz radę. Hmm, no niby tak, ale wcześniej nie znałam Edwarda. Proste, mogłam bez niego wytrzymać, bo go nie znałam. Ugh. 

-Bello...? - spojrzała na mnie Rosie. Wydałam z siebie ciche "Hmm?" - Zajęcia się skończyły, choć na lunch. - wstałam niechętnie i poszłam za Rose - Edward tam będzie...-zaśmiała się, moja głowa wystrzeliła do góry. 

-No to rusz dupsko Rose! - krzyknęłam i niemal pobiegłam w stronę stołówki. Nie widziałam Edwarda od wczoraj! Wczoraj! Dziś wcześniej zaczynałam zajęcia, więc się z nim minęłam i nie widziałam go. Wiem, przykre. Oh, tak cierpię wraz z tobą. Nie lubię tego głosiku, ale muszę się przyzwyczaić. 

Weszłam na stołówkę, chłopcy siedzieli już przy stoliku, Alice też. Brakowało tylko mnie i Rosalie, no, ale już niedługo. Przywitałam się z wszystkimi i usiadłam koło Edwarda. Chłopak uśmiechnął się do mnie promiennie i pocałował mnie w usta.

-Cześć, słonko...-przygryzł płatek mojego ucha, a po chwili cofnął się aby objąć mnie ramieniem i przyciągnąć do siebie. 

-Witaj...-pocałowałam go w polika i przeczesałam jego włosy. 

-Pachnie seksem...-zarechotał Emmett. Usłyszałam chóralne westchnięcie wszystkich, tylko Jasper zaczął wąchać...coś co nie istniało. 

-Jazzi, co robisz...? - zachichotała Alice. 

-Bo ja nic nie czuję, albo Emmett nie wie jak pachnie seks...-mruknął i usiadł normalnie. Teraz wszyscy się zaśmiali. Wariaci.

Przez całą przerwę nie mogłam się oderwać ani myślą, ani ciałem od Edwarda. Zbyt długo go przy sobie nie miałam. Skarbie, to tylko jakieś... 24 godziny. No oczywiście, "mamo". Dałbyś już spokój pieprzony głosiku. Ale beze mnie życie by było nudne. Jakoś tego nie zauważyłam. Świetnie, Bells. Myśl tak dalej, a na pewno uznają cię za normalną. Na uczelni rozległ się dźwięk dzwonka. No, ale ja nie chcę iść bez Edwarda. Nie ruszyłam się o krok.
-Co jest, księżniczko? - założył mi kosmyk za ucho.
-Za długo cię nie było - mruknęłam i usiadłam mu na kolanach. Pocałowałam go u usta. Odwzajemnił pieszczotę z gorliwością. Zaskoczył mnie tym. No, ale Edward zawsze mnie zaskakuje. Tak sobie pomyślałam... Zauważyliby gdybyśmy nie poszli na resztę dnia na wykłady? Albo czy w ogóle Edward ma ochotę na... coś więcej?

*Edward*

Muszę przyznać, że ja też stęskniłem się za Isabellą. Próbowałem skupić się na wykładach, ale w głowie ciągle miałem obraz Belli, nie mogłem przestać o niej myśleć. Ciągle zastanawiało mnie co robiła, z kim rozmawiała, czy też o mnie myślała, czy też za mną tęskniła. Jeśli nie...No cóż, trudno, ale jeśli tak to bardzo cieszy mnie to, że ona też coś czuje. Jednak zaakceptuję jej każdą decyzję. Równocześnie nie chcę jej kłamać, bo przecież teraz cały czas ją oszukuję. Podaję się za Edwarda Cullena, a nie Edwarda Masena, dziedzica tronu, przyszłego monarchy. Jeśli się dowie, kim jestem może się na mnie obrazić i nigdy nie odezwać, to by było całkiem zrozumiałe. Cholera, ja jej nie kłamię w sprawię tego, że idę do klubu bez jej wiedzy! Tu chodzi o to, że ja jestem księciem. To jest poważna sprawa. No bo co ja jej powiem za jakiś czas, gdy na przykład będziemy razem, bo wszystko do tego zmierza. "Cześć, Bella, wiesz...Jestem Edward Masen, nie Cullen. No kojarzysz władców Anglii...? Jestem ich synem.". Istnieje parę reakcji, które przewiduje. Taaa, jakie? Może cię wyśmiać, może cię spoliczkować, może cię wyśmiać i spoliczkować, może się obrazić, może się obrazić i cię spoliczkować, może cię zostawić, a na do widzenia cię spoliczkuje. Nie ma żadnych reakcji, które nie tyczyły by się zranienia mnie? Nie, ty ją zranisz, ona zrani ciebie. Nawet jeśli ci wybaczy, to najpierw będzie potrzebowała trochę czasu dla siebie. I mam nadzieję, że cię spoliczkuje. Czemu moje drugie "ja" chce abym dostał wpierdol? No wiem, że mi się za te oszustwa należy, ale to jakieś nieprofesjonalne. Ja chcę bić siebie. Uhh, myślę, że rozmowa z psychologiem stanie się moim priorytetem na najbliższy okres czasu.
Wracając do rzeczywistości, też uważam, że Belli za długo przy mnie nie było.
-Proponujesz coś...? - skubnąłem zębami płatek jej ucha i go delikatnie zassałem. Potem pocałowałem zagłębienie za jej uchem. Mmm, taka słodka.
-Hmm...-mruknęła udając zamyślenie - Może tak odpuścić sobie dziś wykłady? - zaproponowała.
-Nie powiem, kuszące, nawet bardzo...-zamruczałem - Gdzie idziemy?
-Mam ochotę na lody! - powiedziała - O Boże, jak to zabrzmiało...-zaczęła się śmiać.
-Dwuznacznie, skarbie - zawtórowałem jej.
-To idziemy, czy nie? - udała naburmuszenie. Tak słodko wyglądała...
-Więc... - wstałem i podałem dłoń Isabelli. - Idziemy do parku - ucałowałem rękę Belli, kiedy położyła ją na moją.
-Jaki dżentelmen - pochwaliła z uśmiechem.
-Dziękuję - zaśmiałem się i splotłem nasze palce.

Poszliśmy więc do parku. Przechadzaliśmy się uliczkami. Kupiłem Belli dwie czekoladowo-orzechowe gałki lodowe. Było miło i przyjemnie. Zupełnie inaczej niż w Londynie. Teraz, pewnie bym miał przymiarki na bal bożonarodzeniowy. O cholera... bal! Kurczę, zapomniałem o nim całkowicie. No więc tak, mam jechać do Londynu na bal. Wtedy po raz pierwszy dzieci pary królewskiej się pokażą publicznie całemu światu. Ale to kurwa jeszcze tylko półtorej miesiąca. Muszę do tego czasu powiedzieć Belli kim jestem! Cholera. Ja to mam szczęście, nie ma co. Po prostu, wręcz świetnie. Mam ograniczenie czasowe!
-Coś nie tak, Edwardzie? - usłyszałem głos Belli, dziewczyna uścisnęła trochę mocniej moją dłoń.
-Nie, wszystko dobrze...Czemu pytasz - pogłaskałem wierzch jej ręki kciukiem
-Wydajesz się taki, hmm, nieobecny...-powiedziała zaniepokojona
-Wydaje ci się...-uśmiechnąłem się, pochyliłem się aby złożyć na jej ustach krótki i czuły pocałunek. Zrozumiałem, że będzie mi teraz jeszcze trudniej. Im więcej czasu spędzam z tą dziewczyna tym więcej się zatracam w tym życiu... które nie istnieje... Wiele bym dał, żeby było ono prawdziwe.
-Coś mi cię stąd zabiera... - spojrzała na mnie Bella zza przymrużonych oczu.
-Nie przejmuj się - uśmiechnąłem się i pocałowałem ją w czoło. - Nic mi nie jest - objąłem ją i ruszyliśmy dalej przez połać drzew. Moją głowę wypełniały cały czas wizja, kiedy będę musiał uświadomić Bellę o moim pochodzeniu. Miałem miliony różnych scenariuszy. Powiedzieć to przy kolacji, podczas takiego spaceru, kiedyś na osobności, napisać liścik... Ale nie mogę. Dlaczego? Kocham ją i to byłby dla niej szok... Albo by nie uwierzyła. To drugie jest bardziej możliwe. Prawdziwego mnie, zobaczy na balu. W telewizji. I nie wiem jak na to zareaguje. Coś mi się wydaję, że będę miał ciężkie uszkodzenia ciała. I to trzeciego stopnia...

____________________________________________________

Od Wampirka : No witam, moje kochane. Notka z lekkim opóźnieniem, nie powiem. Ale to dlatego, że my z Julką mamy własne światy skajpajowe, hah, no comment, normalnie. Dwa dni bez Julki, a ja już wysiadam :C Jakby ktoś nie wiedział to Julka to nowa współautorka naszego prince :) Witamy ją gorąco :d Przesłałabym Wam jej reakcję jak jej zaproponowałam współpracę, ale to było dawno i nie chce mi się szukać, mam życiowego lenia =) To je mój taki friends od serca, haha, od kołyski aż po grób z nim. <3 Dobra, ja osobiście stwierdzam, że rozdział jest okej. A ty, Jula? 

Zmykam, zawijam, spadam, idę, papa, kocham Was <3

Od Inki:  Prawda wyszła na jaw, mam na imię Julia. Fuj! Takie obleśne imię :S No, ale nie o imionach... Tsa... Moja reakcja była taka, że spadłam z krzesła i jebłam w kaloryfer... Przez ten miesiąc pisania z Kingą... No myślę, że jesteśmy przyjaciółkami :) I to takimi BFF :D Ale bez plastiku, oczywiście... Rozdział chyba może być. No mnie się przynajmniej podoba :*
Ściskam, całuję, gratuluję, rymuję, zapisuję i publikuję :D ale ładny wierszyk. I♥U.

P.S.
Zakładamy nową religię! EDWARDIANIZM
No! Ja to wymyśliłam :) Kinga się przyłączyła. Jako pierwsze edwardianki, zapraszamy do czczenia boskiego Edwarda Cullena =)
Przykazania:
1. Edward jest wampirem;
2. On chce wypić w pewnym stopniu twoją krew;
3. Jesteś w nim bezgranicznie i niesamowicie zakochana;
No, to na tyle ;) Kochamy Inka i Wampirek :* <3