Rozdział 5 "Szaleństwo..."

*Bella*

Edward patrzył na mnie w skupieniu, ale w końcu nie wytrzymał i wybuchł perlistym śmiechem. Aż zaparło mi dech w piersiach. To wstyd się przyznać, przecież tak krótko go znam, ale jestem całkowicie zauroczona tym mężczyzną. Wiem, że to niekoniecznie dobrze, ale też nie stała się żadna tragedia. Nie spałam z nim, znaczy się spałam, ale...Uhh, między mną, a nim nie doszło do fizycznego zbliżenia, tylko pocałunki. A spać to spałam z nim w jednym łóżku. Teraz wszystko jasno i zrozumiale. No, a przecież nasza drobna pieszczota nie jest zbrodnią. Na Boga! Jesteśmy dorośli. I ja, i on. Nie byliśmy pijani, całowaliśmy się bo obydwoje tego chcieliśmy, ale tak jak obiecałam sobie wcześniej...To się nie powtórzy, bynajmniej nie tak szybko. Może jego urok już opadnie i mi przejdzie...? Spojrzałam na, nadal, śmiejącego się mężczyznę. Nie, nie przejdzie mi tak szybko. Było w nim to ''coś''. Ten uśmiech i błysk w oku. Od razu do siebie przyciągał. Jakby był wychowywany na zasadzie ''Masz się wszystkim wydawać sympatyczny''. Co więcej, Edward nie wydawał się typem playboya, gdyby tak było to wykorzystałby wczorajszą okazję i próbował zaciągnąć mnie do łóżka...To jest o seks mi chodzi...Bo w łóżku jednym to z nim spałam, znaczy leżałam!

Boże, Bello, gdyby Emmett słyszał twoje myśli miałby z ciebie polewkę do końca swojego żywota. Taka nieogarnięta za sprawą jednego, (nie)zwykłego Masena. Tak, tak...Pierdol, pierdol ja posłucham. Chociaż w sumie taka prawda. Emm miałby ubaw po pachy, ale co ja zrobię z tym, że Edward tak po prostu na mnie działa...? Nic, kompletnie nic. Muszę czekać aż mi przejdzie. O ile mi w ogóle przejdzie. 

-Teraz to ty mnie ignorujesz, tak...? - zapytał Edward. Spojrzałam na niego. Byłem lekko zarumieniony od śmiechu, a w kącikach oczu miał łzy. Uśmiechnęłam się lekko. Wygląda tak uroczo. Taki delikatny mężczyzna. 

-Nie skądże bym śmiała, panie Masen...-zachichotałam - Ja tylko myślałam nad konsekwencjami karnymi  za drażnienie się z tobą - powiedziałam poważnie, kiwałam przy tym głową. 

-Jakby się nad tym zastanowić, to coś by się wynalazło - parsknął odchylając głowę do tyłu. Jaką on ma ładną szyję, taką długą i umięśnioną. Swan, wariujesz. Szyja nie może być umięśniona. A może i może...? Nie, nie może! Ty tam się nie znasz. 

-Bello...? - zaczął Edward - Wyglądasz tak jakbyś prowadziła wewnętrzną kłótnię sama z sobą.

-A ty co? - fuknęłam - W myślach czytasz? 

-A wiesz, że nie? Ale strasznie nad tym ubolewam, chciałbym wiedzieć co kryje ta twoja ładna główka - powiedział z przejęciem. 

-Czy ty na wszystko masz przygotowaną odpowiedź...? - skrzyżowałam ręce na piersi

-Hmm, wiesz, że zazwyczaj tak właśnie jest...? A jeśli nie wiem co odpowiedzieć przekręcam tak odpowiedź, że pytający sam się w tym gubi i aby nie wyjść na debila udaje, że rozumie i przyznaje mi rację. To dobra metoda, Księżniczko. - wyszczerzył się triumfalnie. Przez chwilę otwierałam i zamykałam buzię. 

-Ty to powinieneś studiować psychologię, a nie medycynę...-powiedziałam poważnie - Potrafisz człowiekowi namieszać...-stwierdziłam.
-Mieszam ci...?
-Owszem...
-Oh, urokiem czy gadaniem...? - podłapał
-I tym i tym, Masen. Nie kokietuj mnie tu spojrzeniem...-zwęziłam oczy, a on zachichotał. Ze mnie! Znów! Dupek, ale uroczy dupek. Daj już sobie spokój.

*Edward*

Muszę przyznać, że oglądanie zirytowanej i zniecierpliwionej panny Swan jest jakże interesującym zajęciem. I naprawdę mógłbym to robić godzinami. Ona była taka niesamowita. Niby podobna do innych dziewczyn. Nie była kobietą o zwyczajnej urodzie, ale do modelek też się nie zaliczała jeśliby patrzeć obiektywnie. Jednak jej urok, styl bycia to mnie przyciągało. Takie słowne drażnienie się z nią sprawiało mi niesamowicie wiele przyjemności. Naprawdę, chciałbym czuć się tak częściej. 

No, ale nic nie trwa wiecznie. Zatelefonowały do mnie moje siostry, tak siostry. Alice i Ross z chłopakami byli już na dole akademika i na nas czekali. Oznajmili, że idziemy na wspólne śniadanie. Powiedziałem siostrą, że zaraz zejdziemy. Poszedłem do swojego pokoju się przebrać i oznajmiłem Belli, że zaraz po nią przyjdę, a ta oznajmiła, że poczeka na mnie bo sama też musi się przebrać. 

Ubrałem na siebie zwykły, granatowy t-shirt i spodnie, które były dość specyficzne, ale Alice mi je kupiła...Więc co tam. Zresztą są dobre, bo szerokie w kroczu na nagłe problemy, a potem są coraz węższe. Tylko nie wiem po co zamiast rozporka jest aż pięć guzików, ale dobra. Na nogi założyłem trampki, a okulary przeciwsłoneczne zahaczyłem o t-shirt. No więc, ubrany w ten zestaw poszedłem po Bellę. Miała na sobie przetarte jeansy, t-shirt z nadrukiem i trampki z ćwiekami (kocham ćwieki, sama ma podobne *.* aww <3), a na ręce brzęczałby jej bransoletki. Muszę przyznać, że wyglądała w tym zabójczo ślicznie. Podszedłem do niej i cmoknąłem w polika. 

-Patrzcie na tego...Najpierw mnie całuje, śpi ze mną w moim łóżku, siedzi cały ranek w moim pokoju, potem grozi sądem, a teraz znów całuje...-pokręciła głową z niedowierzaniem - I jeszcze mąci ludziom w głowach! 

-Tak, tak...-mruknąłem - Ale i tak mnie lubisz...-chwyciłem ją za rękę i pociągnąłem na dół. Niestety w akademiku nie było windy, zostały nam schody lub skoki z okna. Oczywiste, że wybraliśmy schody. 

Na dole czekało już na nas nasze rodzeństwo. Spojrzałem na siostry uważnie. Oczywiste dla was jest chyba to, że Alice i Rosalie jako księżniczki, pomimo tego, że mają 20 lat są jeszcze dziewicami...Albo były. 

-Zaraz coś mu się stanie, powiedzmy mu...-mruknęła Rosalinda, znaczy Rose. 

-Jesteśmy nadal dziewicami, Edward...-podeszła do mnie Alice i cmoknęła w polika, przytuliłem ją - Nie jesteśmy głupie braciszku. Takie ekscesy na to drugiej lub trzeciej randce...-zachichotała. 

-Będziemy ostrożne, Edwardzie Anthony Thomasie Cullenie - zapewniła Ross i też się do mnie przytuliła - Dziękujemy, że nas ze sobą zabrałeś, braciszku...Emmett jest naprawdę wspaniały.

-Oh i Jasper też! - dodała Alice - A jak tam Bella...?

-Siostrzyczki...-westchnąłem - Bella jest cudowna, chciałem znaleźć sobie dziewczynę, ale jak wiecie nasz, a przynajmniej mój pobyt w Waszyngtonie ogranicza się do roku. Sądzę, że Bella jest dziewczyną, w której prawdopodobnie mógłbym się zakochać...Lub właśnie to robię...Ale nie sądzicie, że to kim jestem uniemożliwia sprawę...? - zakończyłem, szeptaliśmy tak aby nikt nas nie słyszał. Jednak o to się nie powinniśmy martwić bo Swanowie głośno ze sobą rozmawiali.

-Cóż, tak to prawda, ale Edward. Prawdziwa miłość przetrwa wszystko - powiedziała pewnie Alice, a Rose jej zawtórowała. Tak, ono moje siostry, niepoprawne romantyczki. Wieżą w potęgę miłości. A ty nie wierzysz...? Sam już nie wiem. 

Podeszliśmy do Swanów, przywitałem się z chłopakami, a Bella z moimi siostrami. Alice i Ross od razu złapały za rękę braci Swan, a ci się wyszczerzyli. Bella podeszła do mnie, uniosłem brew. 

-No co...? Mam ci jakiś nakaz sądowy dać...? - skrzyżowałem ręce na piersi. 

-Nie, nie trzeba. Ja tu z innego powodu - rzekła i wskoczyła mi na plecy. Złapałem ją aby się ze mnie nie zsunęła, bo gdybym jej nie złapał wyrżnęła by dupą o beton. A przecież nie pozwolę jej cierpieć. 

-Naprzód mój wierzchowcu...-wskazała ręką przed siebie. Mruknąłem, a ona zatopiła twarz w moich włosach i pocałowała lekko w skroń - No śmiało, uroczy dupku...-szepnęła i oplotła mnie ramionami za szyję aby nie spaść. 

-Wisisz mi buziaka, Swan...-powiedziałem i ruszyłem do przodu. Wszyscy...Alice i Jazz oraz Ross i Emm trzymali się za ręce, tylko ja trzymałem dziewczynę na plecach. Ale nie narzekam...Miło jest mieć jej ciepłe ciało przy sobie. 

-Słodko wyglądają...-powiedziała Alice na głos. 

-No...I ktoś usidla moją siostrzyczkę...-westchnął Emmett - Te dzieci, tak szybko wyrastają. 

-W twoim przypadku to raczej nieaktualne. Ty nie wyrośniesz, nigdy...-sprostowała Bella. 

Wszyscy wybuchli śmiechem, nawet Emmett.

_________________________________________

Hej, moje kochane <3

Rozdział jest szybciej tak jak obiecałam.

A TERAZ BŁAGAM PRZECZYTAJCIE TO CO NAPISZĘ PONIŻEJ...

Jestem oburzona, wściekła i smutna...

Zastanawiam się nad zawieszeniem, a wiecie dlaczego...? 

Przeczytajcie prolog tego bloga 

 http://prince-edward-and-me-bella.blogspot.com

Edward jest księciem, zmienia nazwisko na Masen, Alice jest jego siostrą. Edward studiuje medycynę, a Alice projektantka i architekt. Nie znacie tego skądś? Bo ja znam...

Naprawdę jest mi przykro, że moja praca została w ten sposób wykorzystana...
A Wiecie co jest najgorsze...? Że tego bloga skomentowały też niektóre moje czytelniczki...I wcale nie zauważyły podobieństwa, a dla mnie ono jest wręcz bardzo widoczne. 

Dziś na tyle.